ชุมชนบ้านบือมังสามัคคี

เด็กหญิง กัสมี ดาหะมิ ชั้น ม.2/3 เลขที่ 14

เรื่อง ชุมชนบ้านบือมังสามัคคี

โรงเรียนศรีฟารีดาบารูวิทยา

                ดิฉันเป็นชาวบือมังคนหนึ่งทีเกิดและโตที่หมู่บ้านแห่งนี้ ชุมชนบือมังแห่งนี้มีชื่อที่มาจากต้นไม้ต้นหนึ่งที่มีชื่อว่า “ต้นบูแม” คนในชุมชนแห่งมีความสามัคคีร่วมมือร่วมใจในการทำกิจกรรมของหมุ่บ้าน หมู่บ้านแห่งนี้มีความสงบสุขและน่าอยู่เป็น อย่างมาก

             หมู่บ้านแห่งนี้ มีประชากรทั้งหมด  5,020  จำนวนหลังคาเรือน 196 หลังคาเรือน ชาวบ้านทำมาหากินแบบเศษฐกิจพอเพียง เช่น ปลูกพืช เลี้ยงสัตว์ และอืนๆเป็นต้น ชาวบ้านเป็นคนทีชอบช่วยเหลือซึ่งกันและกันเมื่อในยามที่มีการจัดกิจกรรมต่างๆ ชุมชนแห่งนี้เป็นชุมชนของการเกษรตโดยแท้ เพราะชาวบ้านส่วนใหญ่มีอาชีพทางการเกษรต ปลูกพืชไร่ ทำสวนยาง และหมู่บ้านแห่งนี้เป็นหมู่บ้านที่สงบและไม่มีเหตุการณ์อะไรทีแลวร้ายเพราะคนในชุมชนมีความสามัคคีและปรองดองกันอยู่เสมอ  หมู่บ้านของเราก็เหมือนกับหมู่บ้านแห่งอื่นก็ตรงที่ว่าวัยรุ่นในหมู่บ้านส่วนใหญ่จะไปยุ่งกับสารเสพติด แต่ในขณะเดี่ยวกันบรรดาผู้ที่มีหน้าที่ในส่วนนี้ก็หาทางคิดแก้ไข้กันด้วยวิธีการต่างๆนาๆแล้ว แต่ก็อย่างที่ว่านั้นแหละถ้าไม่มีผู้ขายก็จะไม่มีผู้เสพในเมื่อจัดการไม่ตรงจุดหมู่บ้านไหนๆก็คงยากที่จะปลอดยาเสพติด แต่ถึงอย่างนั้นก็เหอะไม่ใช่ว่าคนหมู่บ้านทั้งหมดจะเป็นแบบนั้น ก็ยังมีคนที่ดีๆที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับสารเสพติด ถึงแม้ว่าบ้างที่จะมีวัยรุ่นอยู่กันเป็นกลุ่มแต่ก็ไม่ใช่ว่าพวกเค้าจะมัวร์เมากับสารเสพติด วัยรุ่นกลุ่มนี้มักจะช่วยเหลือในกิจกรรมต่างของทางหมู่บ้านได้เป็นอย่างมาก พวกเค้าจะรวมตัวกันประชุมบ้าง หารือบ้าง พวกเค้าเป้นกลุ่มวัยรุ่นที่น่ายกย่องมากๆ ช่วยเหลือทุกอย่างที่ทางหมู่บ้านจัดทำ ไม่ว่าจะเป็นงานแต่งของคนในหมู่บ้าน กิจกรรมของเด็กๆ และอีกหลายๆอย่างมากมายซึ่งจะให้กล่าวทั้งหมดนั้น คงต้องเขียนเป็นเล่มรายงาน

                สิ่งเหล่านั้นทีกล่าวไปทั้งหมดฟังแล้วดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งหลอกลวงแต่ที่จริงแล้วหมู่บ้านส่วนใหญ่ก็จะเป็นแบบนี้ สิ่งที่คนในหมู่บ้านแห่งนี้ทำถ้าเอาไปเหล่าให้คนภายนอกฟังแล้วดูเหมือนอาจเป็นเรื่องแต่ง ต้องมาสัมพัสด้วยตัวเองถึงจะรู้ว่าสิ่งที่เหล่าไปแล้วคือความจริง   ดังนั้น หมู่บ้านไหนที่อย่างให้ภายในหมู่บ้านมีความสงบสุข แค่สร้างจิตรสำนึกให้กับวัยรุ่น พวกเค้าจะเป็นพลังเสริมสร้างสิ่งดีๆให้เกิดขึ้นได้อย่างมาก สร้างสิ่งที่ทำให้คนรุ่นต่อๆมาได้เห็น ได้เอาเป็นแบบอย่างที่ดีๆ สร้างความสามัคคีให้แก่คนในหมู่บ้าน สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างที่หัวหน้าของหมู่ต้องทำให้เกิดขึ้นภายในหมู่บ้าน เพราะสุดท้ายแล้วมันก็เป็นผลดีแก่หมู่บ้านทั้งนั้นแหละ